Şimdi derin kuyuların
En dibinde bir yerdeyim
Üstüm gökyüzü,
Alabildiğine berrak
Altım karanlık,
Alabildiğine tuzak
Taşı örülmüş,
İlmek ilmek toprağı…
El etsem kayacak
Yosunlu yanağı…
Bir ihtimal,
Ömrüm burda kalacak.
Belli ki çalışılmış
Bir emek var
İnce bir işçilik
Kuyu boyu kadar…
Esaretin, özlemin,
Adı burda konacak.
Azalacak hevesim
Tükenecek nefesim
Adımlarım santim santim
Takatten düşüp kısalacak.
Islak bedeni,
Şaşkın gözleriyle,
Yalnız bir kurbağa
Tükenen duygularımla
Eşdeğerdir artık bana…
Bağırıyorum, ses ediyorum
Duysun diye birileri…
Bu dehlizin,
Bu çıkmazın içinden
Kurtarsınlar beni…
Kimse beni duymuyor!
Sesim yankılanıp,
Şiddeti azalarak
Öylece yok oluyor…
Oysaki kuyu ağzı kalabalık!
Herkes aşağı bakıyor
Gizemli bir doğanın,
Cazibesine dalıyor…
Çirkin bir kurbağa hariç
Kimse beni görmüyor,
Kimse beni duymuyor…
Unutuldum demek ki
Unutmak böyle bir şey miydi?
Düşümde, el etsem kayacak
Yosunlu yanağı…
Bir ihtimal,
Ömrüm burda kalacak.
Tükeniyor işte umutlarım,
Bundan sonra başımı kaldırıp
Yukarı da bakarım…
Azda olsa,
Gözlerimi doyuruyor
Nefes veriyor bu gökyüzü…
İçim karardıkça,
Hüzün basınca,
Aklıma geliyor gök-yüzü…
Kenan DOĞAN
