Bu devir, pek bir acımasız
Çevirdi mi çarklarını tersine
Bu devirde kimse kalamaz hatasız
Bağırıp çağıranlar olur,
Kendi kendine!
Kimileri nefessiz kalır boğulur
Kimileri susuz kalır kaybolur
Solup gider suretler
Kimse renk katamaz gülüşlerine
Feryat, figan…
Bundan sonra;
Her şey benzer acının sesine…
Yılgınlık yoktu yine de
Mutsuz, umutsuz hayatımızda
Zor olsa da,
Yaşamaya çalışıyorduk
Bir kağıt gibi kesilen sevinci de
Saklıydı bir yerlerde
Bakışların hani
Ellerine ihtiyacım var
Kapama gözlerini.
Aşk yok mu aşk!
Nerelere kayboldu!
Nerelere gitti!
Devri değiştirecek oydu
Bunu da çok iyi biliyordu.
Günü kurtarmanın değil
Kaybolan yarınların derdindeydik
Yeşillerle bezenmiş ormanın
Bir ağacının yaprakları,
Güzelliği yüreğimize işlemiş
Sakındığımızın göz kapakları
Yol çiziyordu yarınlarımıza.
İnan!
Yarınlarımızda
Belki her şey değilse de
Birçok şey olabilirdik.
En azından sevilmesekte
Seven biri olabilirdik.
Tüm hücrelerimize işlemiş sevgiyi
Dört bir yana yayabilirdik…
Ta ki
Bu devirden sıyrılıp
Yarınları görebilseydik…
