Geçip gidiyorum buralardan
Yıllardır bir el atılmamış
Yağmurlu, çamurlu yollardan
Geçip gidiyorum
Her şeyi aynı kalmış
Küçük,
Islak,
Eksik,
Karanlık fakat
Huzurlu gecekondulardan
Şimdi geçtiğim yer,
Bir zamanlar,
Derin bir çukur misali
Tenha…
Dört bir yanı sapsarı
Kurak toprak…
Burası 39. sokak
Bu sokakta anılarım
Anılarım kırık dökük
Kendiliğinden akıyor
Ardı ardına gözyaşlarım
Birden bire;
Paramparça her yanım
Bu mahalle çocukluğum
Çocukluğum yokluk
Kiremit çatılı
Gül, çam, dut, asma ağaçları olan
İki göz mutlululuk...
Çocukluğum;
Belki bir başarı öyküsü
Bir yanı yetim,
Yarım kalmış hasret türküsü
Çocukluğum;
Düşüp kalktığım
Diz kapaklarımdan yara aldığım
Somya altlarında
Seyhan kenarında
Yalnızlığımla konuştuğum,
Bir bir aştığım engellerle dolu
Kabarmış bir yürekte zorluk…
Çocukluğum;
Kiralanan bisiklet
Saklambaç,
Çelik çomak...
Baba eli tutamamış
İçimde kalan burukluk… Kenan DOĞAN
