Çocuklar; alabildiğine koşun
Bu dünya onların değil ki
Tüm güzelliklerinizle, güzelliklere…
Henüz şirelenmiş dalında
Yedi veren salkım salkım üzüme,
Gözlerini Afrika’da açmış
Teni kavruk sevimli bir bebeğe,
Allı morlu, dallı güllü
Up uzun bir geleceğe…
Koşun, nefes nefese ve yorulun
Kollarınızı açıp gülücüklerinizle
Kötüleri sığındıkları o kuytularda vurun.
Bakamaz onlar gözlerinize
Onlar çıkar gözetip, anı kollarlar
Sırtlanlardan daha beter durumdalar
Masumiyetinizle, çakmak çakmak gözlerinizle
Bakarsanız korkarlar, korkaklar.
Darmadağın olurlar…
Çocuklar; sakın ağlamayın
Umutlarınız solmasın
Onlar kadar, iyilerden de var
Günü gelecek,
Özgürlük dedikleri günahlarını
Bir kolye gibi boyunlarına dizeceğiz.
Elbette hesap görülecek
Kartlar yeniden karılıp
Taşlar yerine dizilecek…
Örtmeye çalıştıkları hasta ruhlarını
Kirli ellerini ve iğrenç bakışlarını
Korkularıyla yoğurup
Bir bir yedireceğiz…
Telaşından bir o yana
Bir bu yana gidip gelen
Küçücük yürekleri pır pır eden
Çocuklar…
Yıldızlar hep sizin
Gökyüzünde geceleri beliren
Yıldızları alın ve geleceğe gidin
Gelecek sizin…
Çocuklar; alabildiğine koşun
Bu dünya onların değil ki
Tüm güzelliklerinizle, güzelliklere…
Bu dünya sizin… Kenan DOĞAN
