Bazen yavaşlasamda önüme çıkan engeller karşısında, bir şekilde aşıyor durmadan yoluma devam ediyorum. Yavaşlamak dediysem öyle haybeye değil, sendelemelerle olduğum yere yığılıp kalma arasında gidip geliyorum. İtip kalkanlar, kötü söz ve bakışlarla yıkılmam için yalvaranları görüyorum. Gözlerim hayal mi desede, insanların böyle olmasını kabul edemediğimden şaşırıyorum. Üzülüyorum… Üzülmediğimi söylemek doğru olmaz. Böyle yüreklerin üretim aşamasında sorun olmasada, yetiştirilmesinde sorun görüyorum. Sevgisiz bırakılan bedenlerin dillerinin, bir bıçak gibi kestiği yerlerde acılar hissediyorum.
Yaşadığım ve yüreğimde derinlemesine hissettiğim tüm duygularım gibi acılarımı da kıymetiyle birlikte gözlerimin sularına bırakıyorum. Oldukça geniş bir alana sahip ve kendini sevgi başta olmak üzere, duygularıyla epeyce büyütmüş yüreğimle gönlüme yön veriyorum. Gönül adamı demek yanlış olmaz belki ama abartıya da kaçmak istemiyorum. İsteklerim var elbette lakin bunlar kendi nefsimi köreltmeye değil, yaşamın gerçekliğinde güzellikleri herkesin eşit olarak yaşaması niyetine. Niyetimi bozmaktan açık açık kaçınıyorum. Bu yorsada epeyce beni, dizginlenmeye muhtaç duyguları tutup, zaman zaman bir kenara koyuyorum. Engellerimi geçtikçe; tertemiz, alabildiğine bahar kokan kırlarda kuş cıvıltılarını duyuyorum. Yaşanabilir günler bunlar diye belki de kendimi avutuyor, hoşuma giden bu diye düşünüyorum. Sevgisini gösterip bahşedenle elele tutuşup yürümenin ve dört bir yana sevgi çoğaltmanın hem çok kolay, hem çok zor olmasını seviyorum. Sevgilere gölge düşürmek marifetse, en büyük marifet gölgelerde de sevmektir diyorum. Kolayı değil, zoru seçiyorum.
Duraksız şehirler yaratan hayat telaşemin yoğunluğunun yarattığı yorgunlukla, daha sağlam adımlar oluşturuyorum. Her bastığım yerin kıymetini bilerek geçiyorum. Geçtiğim noktaların gitmek istediklerimin öncüsü olduğunu biliyor ve öylece devam ediyorum.Geçtiğim yolları ve bu yollarda yüreğimin yaşadıklarını anlatan şiirimi sizlerle paylaşırken, sevgilere yakın olmanızı diliyorum…
Gün Doğdu ve Kalktım
Yıkılmıştım.
Bittiğimi sanmış…
Gün doğdu ve kalktım.
Gözyaşlarım,
Gecemde kalmış.
Kendimi,
Küllerimden yarattım.
Bozuldu yeminlerim
Kuruldu düzenim.
Önce kapıları açtım,
Sonuna kadar.
Şimdi;
Arkama bakmadan kapattım.
Herkes bu kapıdan giremez.
Anahtarı bir gizdir göremez.
Hayatın gerçekleri nedir?
Gerçekler nerdedir, bilemez.
Giren,
Başka yere gitmek istemez…
Allı morludur
Kulpu umut koludur.
Adı yürek
İçi sevgi doludur…
Giren,
Bir başka yere gitmek istemez… Kenan DOĞAN
